Σε υψόμετρο χιλίων εκατό μέτρων σ’ ένα πανέμορφο καταπράσινο τοπίο βρίσκεται η κοινότητα μου. Το σημερινό χωριό δημιουργήθηκε από την ένωση του Στατού ( γιατί εκεί έκανε στάση ο στρατός κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ) και του Αγίου Φώτη ( αφού από εκεί πέρασε ο Άγιος ).Αλλιώς το χωριό λέγεται και Αμπελίτης λόγω των πολλών αμπελιών που υπήρχαν , όμως πολλά ξεριζώθηκαν για την ανέγερση του χωριού . Είναι νεόκτιστο σε σχέση με άλλα χωριά και γενικά λίγα είναι τα παραδοσιακά σπίτια .
Πλησιάζοντας στην κοινότητα αυτό που σου προκαλεί ενδιαφέρον είναι το πάρκο μας και γύρω του οι πανύψηλες καρυδιές, οι οποίες άλλωστε κοσμούν και το υπόλοιπο χωρίο. Οι καρυδιές φυτεύτηκαν με πρωτοβουλία του αείμνηστου Αρχιεπίσκοπου Χρυσοστόμου Α’ ,που γενέτειρα του ήταν ο Αμπέλιτης. Τα ποικιλόχρωμα λουλούδια και τα βουνά σου αποδίδουν ένα αίσθημα ηρεμίας και γαλήνης .
Στην πλατεία υπάρχουν δύο ανδριάντες , ο ένας του Στέλιου Κυριακίδη , σπουδαίου μαραθωνοδρόμου, που προς τιμή του διοργανώνονται κάθε χρόνο τα Κυριακίδεια , και ο άλλος του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Α΄. Το χωριό είναι γνωστό για τα παραδοσιακά του εδέσματα ,όπως σουτζούκος, μουσταλευριά και για το παγκυπρίου φήμης κρασί του .Γι’ αυτό και κάθε χρόνο η κοινότητα διοργανώνει «Αγροτικό Φεστιβάλ», μέσα στο Σεπτέμβρη , για να προβάλλουν οι κάτοικοι τα παρασκευάσματα και τα προϊόντα τους. Επίσης πολλά παρεκκλήσια κοσμούν το χωριό.Ιστορικά μνημεία δεν υπάρχουν, αυτό που γοητεύει είναι η γραφικότητα του χωριού και οι άνθρωποι με την ζεστασία της ψυχής τους και την απλότητα τους, την οποία εκδηλώνουν με τη ζεστή τους φιλοξενία προς όσους επισκέπτονται το χωριό
Ιουλιέττα Μιχαήλ
BO1