Η Κανναβιού βρίσκεται στην επαρχία Πάφου και γειτονεύει με τις κοινότητες Άγιος Δημητριανός, Ψάθι, Ασπρογιά αλλά και τα χωριά Πολέμι και Παναγιά. Με τον ερχομό σου σε ένα τόσο όμορφο χωριό μπορείς να αποκομίσεις και να μάθεις πολλά. Δεν είναι ένα απλό και συνηθισμένο χωριό. Έχει κάτι το ξεχωριστό , κάτι που το κάνει να διαφέρει…και όχι ... δεν έχει κάτι παράξενο. Η ομορφιά αυτού του τόπου δεν έχει να κάνει με καφετέριες, ξενοδοχεία, χλιδή και πολυτέλεια αλλά με τη φύση του. Υπάρχουν τόσα πράγματα εδώ που μπορείς να δεις! Ξεκινώντας, λοιπόν, θα ήθελα να αναφέρω τα 3 υπέροχα μας πάρκα που καθημερινά ξεχειλίζουν από χαρά και κάνουν το χωριό μας να ζωντανεύει.
Έπειτα υπάρχει και ένα οινοποιείο που είναι ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των πραγματικά μεγάλων οινοποιείων της Κύπρου – μια αλυσίδα που πλέον χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει.
Η εκκλησία του Αγίου Χρυσοστόμου…
Τα υπέροχα μας ποτάμια που κάνουν το χωριό μας να λάμπει!
Και τέλος το φράγμα...
Από τη μαθήτρια της Γ1, Παναγιώτου Άννα-Μαρία
Υπεύθυνη Καθηγήτρια: Βάνα Λιολιοπούλου, Φιλόλογος
Σε υψόμετρο χιλίων εκατό μέτρων σ’ ένα πανέμορφο καταπράσινο τοπίο βρίσκεται η κοινότητα μου. Το σημερινό χωριό δημιουργήθηκε από την ένωση του Στατού ( γιατί εκεί έκανε στάση ο στρατός κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ) και του Αγίου Φώτη ( αφού από εκεί πέρασε ο Άγιος ).Αλλιώς το χωριό λέγεται και Αμπελίτης λόγω των πολλών αμπελιών που υπήρχαν , όμως πολλά ξεριζώθηκαν για την ανέγερση του χωριού . Είναι νεόκτιστο σε σχέση με άλλα χωριά και γενικά λίγα είναι τα παραδοσιακά σπίτια .
Πλησιάζοντας στην κοινότητα αυτό που σου προκαλεί ενδιαφέρον είναι το πάρκο μας και γύρω του οι πανύψηλες καρυδιές, οι οποίες άλλωστε κοσμούν και το υπόλοιπο χωρίο. Οι καρυδιές φυτεύτηκαν με πρωτοβουλία του αείμνηστου Αρχιεπίσκοπου Χρυσοστόμου Α’ ,που γενέτειρα του ήταν ο Αμπέλιτης. Τα ποικιλόχρωμα λουλούδια και τα βουνά σου αποδίδουν ένα αίσθημα ηρεμίας και γαλήνης .
Στην πλατεία υπάρχουν δύο ανδριάντες , ο ένας του Στέλιου Κυριακίδη , σπουδαίου μαραθωνοδρόμου, που προς τιμή του διοργανώνονται κάθε χρόνο τα Κυριακίδεια , και ο άλλος του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου Α΄. Το χωριό είναι γνωστό για τα παραδοσιακά του εδέσματα ,όπως σουτζούκος, μουσταλευριά και για το παγκυπρίου φήμης κρασί του .Γι’ αυτό και κάθε χρόνο η κοινότητα διοργανώνει «Αγροτικό Φεστιβάλ», μέσα στο Σεπτέμβρη , για να προβάλλουν οι κάτοικοι τα παρασκευάσματα και τα προϊόντα τους. Επίσης πολλά παρεκκλήσια κοσμούν το χωριό.Ιστορικά μνημεία δεν υπάρχουν, αυτό που γοητεύει είναι η γραφικότητα του χωριού και οι άνθρωποι με την ζεστασία της ψυχής τους και την απλότητα τους, την οποία εκδηλώνουν με τη ζεστή τους φιλοξενία προς όσους επισκέπτονται το χωριό
Ιουλιέττα Μιχαήλ
BO1
Το Στρουμπί βρίσκεται στο δρόμο Πάφου – Πόλης Χρυσοχούς και απέχει 18 περίπου χιλιόμετρα από το Δήμο Πάφου. Το χωριό έχει μεγάλη ιστορία, και ήταν από αρχαιοτάτων χρόνων γνωστό για τα πολύ καλής ποιότητας κρασιά του. Έτσι δεν είναι τυχαίο που οι κάτοικοι του χωριού καθιέρωσαν από τον Αύγουστο του 1982 το ετήσιο φεστιβάλ τους με την ονομασία «Τα Διονύσια» προς τιμή του αρχαίου Έλληνα θεού Διόνυσου.
Στο χωριό υπήρχαν πάνω από 5 εργοστάσια επεξεργασίας σταφυλιών τα οποία όμως έχουν κλείσει λόγω της βιομηχανοποίησης και της αστυφιλίας. Στην περιοχή του Στρουμπιού τώρα στεγάζεται το μεγαλύτερο εργοστάσιο κρασιού στο νησί "ΣΟΔΑΠ-ΚΑΜΑΝΤΕΡΕΝΑ".
Ο πληθυσμός μετά από πρόσφατη απογραφή υπερβαίνει τους 600 εγγεγραμμένους κατοίκους που ζουν μόνιμα στο χωριό.
Η παράδοση αναφέρει ότι το χωριό πήρε την ονομασία του από το χώρο που ήταν κτισμένο το παλιό χωριό, όπου βρισκόταν σε χώρο στρουμπουλό όπως και η γύρω περιοχή. Μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι το χωριό ανήκει σε κάποιον που ονομαζόταν Στρουμπής. Το «Στρουμπής» σήμαινε κοντό και χοντρό άνθρωπο που έμοιαζε με στρόμβο.
Από το μαθητή της Α1 Κωνσταντίνο Αγαθαγγέλου
Υπεύθυνη Καθηγήτρια:Αντωνιάδη Φωτιάνα
Το τοπωνύμιο Πολέμι προέρχεται από το νεοελληνικό διαλεκτικό ουσιαστικό πολήμι=ελληνιστικό υπολήνιον, δηλαδή το δοχείο ή ο λάκκος στον οποίο εκρέει το γλεύκος απο τον ληνό . Η λέξη είναι ελληνιστική και μαρτυρείται στους LII ,στην Καινή Διαθήκη και στους παπύρους της Οξυρύγχου (Liddell-Scott-Jones-McKenzie, A Greek-English Lexicon,1996 , σ,1887). Ο Νέαρχος Κληρίδης (Χωριά και πολιτείες της Κύπρου, Λευκωσία 1961, σ.206) συνδέει το Πολέμι με τον πρώτο οικιστή του τόπου, που ονομαζόταν Πολέμιος. Σημειώνει πάντως ο Κληρίδης ότι το Πολέμι «τριγυρίζεται από καταπράσινα αμπέλια».
Από το μαθητή της ΒO2, Αντρέας Χριστοδούλου
Πηγή : Χαράλαμπος Π. Συμεωνίδης, Ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ
| Εργασίας Μαθητών/τριών για το Χωριό Πολέμι | ||
|---|---|---|
| Μαθητής/τριας | Εργασία | Εκπαιδευτικός |
| Μαρία Γεωργίου, Γ1 |  |
Βάνα Λιολιοπούλου, Φιλόλογος |
| Δημητριάνα Δημητρίου, Γ1 | |
Βάνα Λιολιοπούλου, Φιλόλογος |
Η κοινότητα της Σίμους βρίσκεται στην επαρχία Πάφου και απέχει 15 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της πόλης Χρυσοχούς και 28 περίπου χιλιόμετρα από την πόλη της Πάφου. Το χωριό βρίσκεται κτισμένο σε μέσο υψόμετρο 410 μέτρων και δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 620 χιλιοστόμετρα και στην περιοχή του καλλιεργούνται κυρίως αμπέλια οινοποιησήμων ποικιλιών, όσπρια, σιτηρά, εσπεριδοειδή, αμυγδαλιές, ελιές και λίγα φρουτόδενδρα. Από συγκοινωνιακής άποψης η Σίμου συνδέεται με το χωριό Φιλούσα στα βόρεια (5 χλμ.) και στα νοτιοανατολικά με το χωριό Δρύμου (3 χλμ.). Δύο χιλιόμετρα βορειοανατολικά του χωριού βρίσκεται το γνωστό γεφύρι του Σκάρφου κτισμένο πάνω στον ομώνυμο ποταμό.
Η Σίμου γνώρισε μεγάλες αυξομειώσεις του πληθυσμού της. Οι κάτοικοι της το 1881 ήταν 221 που αυξήθηκαν στους 241 το 1901, στους 227 το 1911, στους 251 το 1921, στους 273 το 1931, στους 279 το 1946 και στους 300 το 1960. Στην συνέχεια οι κάτοικοι μειώθηκαν στους 293 το 1976 και στους 250 το 1982. Στην απογραφή του 2001 οι κάτοικοι του χωριού αριθμούσαν τους 171.
Το χωριό υπήρχε κατά τα χρόνια της Φραγκοκρατίας με την ίδια ακριβώς ονομασία. Ωστόσο σε παλιούς χάρτες αναγράφεται όχι ως Simou αλλά ως Sima. Σύμφωνα με τον ντε Μας Λατρί κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας το χωριό ήταν ιδιωτικό φέουδο της οικογένειας Zappe. Γόνος της οικογένειας αυτής, η Helene Zappe, το έδωσε σαν προίκα της στον Charles de Lusignan όταν τον παντρεύτηκε. Ο ίδιος αυτός ευγενής, της βασιλικής οικογένειας των Λουζινιανών, ήταν ιδιοκτήτης και άλλων σημαντικών χωριών όπως η Λάπηθος και το Κίτι.
Παλαιότεροι ερευνητές θεωρούν ότι το χωριό πήρε την ονομασία αυτή από τον οικιστή ή ιδιοκτήτη της περιοχής που ονομαζόταν Σίμος ή Σίμων. Από την γενική του ονόματος Σίμου, προήλθε η ονομασία του χωριού. Ο Σίμος Μενάρδος προχωρεί μάλιστα στην υπόθεση ότι το χωριό ίσως να ανήκε σε ένα Κύπριο ευπατρίδη, τον Simon di Nicolo , τον οποίο αναφέρει ο Στέφανος Λουζινιανός. Αλλά δεν φαίνεται πιθανό να πήρε το χωριό το πρώτο όνομα του ιδιοκτήτη αφού συνήθως τα χωριά έπαιρνα για ονομασία τους τα επίθετα τους.
Πιθανόν το χωριό να υπήρχε από τα Βυζαντινά χρόνια και η ονομασία του να προέρχεται από το όνομα του Σίμωνος, ενός από τους Αποστόλους του Χριστού. Είναι ακόμη πιθανό η ονομασία του χωριού να διασώζει τοπωνύμιο με αρχαία ελληνικά ονόματα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι στην ευρύτερη περιοχή του χωριού υπήρχε αρχαιολογικός χώρος. Βρέθηκαν μάλιστα και λίγα αντικείμενα των Προϊστορικών χρόνων.
Από τη μαθήτρια της ΒO2, Γεωργία Θεολόγου